توصیه های کلی برای والدین کودکان اوتیسم:

گوش کنید:

بسیار مهم هست که به کودک خود گوش بسپارید حتی زمانی که گمان می کنید وی نا مفهوم حرف می زند. اینکه موردی برای شما اهمیت چندانی ندارد به این معنی نیست که برای دیگران هم اهمیتی ندارد. زمانی که شما به کودک خود گوش می دهید این نمونه خوبی هست که کودکتان بیاموزد به شما یا دیگران گوش دهد.
گوش دادن یک مهارت است. گوش دادن فقط این نیست که صدای  دیگران را بشنوید و بله بله بگوئید، بلکه به این معنی است که توجه کنید دیگران چه می گویند و به چه چیزی می اندیشند. با دقت به ایشان توجه کنید حتی اگر موردی به نظرتان بی معنی برسد. لازم نیست با هر چه که دیگران می گویند موافق باشید، ولی لازم است به دیگران فرصت دهید تا خود را بیان کنند و حرف بزنند بدون اینکه شما حرف شان را قطع کنید و جمله شان را تکمیل کنید.

صبور باشد، اگر کودتان بر اساس هنجار های اجتماعی رفتار نمی کند:
به یاد داشته باشید موقعیت های اجتماعی برای کودک شما گیج کننده است، وی لازم نمی داند به روشی که شما مناسب می دانید رفتار کند. نیاز است که صبور باشید زمانی که کودکتان متناسب با استاندارد اجتماعی رفتار نمی کند.

آرام باشید:
اغلب مسائل می توانند با حرف زدن حل و فصل شوند، اما زمانی که افراد عصبانی شوند و فریاد بکشند رسیدن به توافق بسیار مشکل خواهد شد. اگر کودک شما آرام نیست، پس شما نیاز دارید آرام شوید. ما می دانیم که گفتن این جمله بسیار راحت تر از انجام دادن آن است. اما تلاش کنید تا بهترین را انجام دهید.

کودکتان را خسته نکنید:
کودکتان را با دادن اطلاعات زیاد در یک لحظه، خسته و کلافه نکنید. مثلا دستورات خیلی زیاد به او ندهید. اگر کودکتان به شما می گوید بس است یا فریاد می کشد، این رفتار او را بی ادبی تلقی نکنید، در واقع در آن لحظه ایشان نمی تواند صدای شما را تحمل کند. پس مسئله را شخصی نکنید و به خود نگیرید. به احتمال زیاد ایشان اطلاعات حسی زیادی دریافت کرده است و نیاز دارد که آرام باشد.

حافظه بینایی چیست و معرفی چند فعالیت برای بهبود آن:

حافظه بینایی یا حافظه توالی بینایی، توانایی به خاطر سپردن آنچه دیده ایم و همچنین به یاد آوردن تصاویر بینایی اشیاء، اشکال، سمبل ها و حرکات هم به صورت مجزا و هم به صورت متوالی است. حافظه بینایی باید اطلاعات ذخیره شده را سازماندهی کند تا بتواند فرآیند یادآوری را تسریع بخشد. این فرآیند به تمرکز، توجه، انگیزش مناسب، مشاهده دقیق و سرعت عمل نیاز دارد.

حافظه توالی بینایی، مهارتی پایه ای برای یادگیری بوده و ارتباط تنگاتنگی با دیگر اشکال حافظه (شنوایی، لامسه و حرکت) دارد.

ترتیب حروف در کلمات و کلمات در جمله ها، بخشی از فرآیند رمزیابی بینایی در خواندن و همچنین فرآیند رمز گذاری در نوشتار است. بنابراین مشکلات کودکان در خواندن و نوشتن ممکن است ناشی از اختلال در حافظه توالی بینایی باشد. کودکانی که در حافظه بینایی دارای اختلال هستند، ممکن است در موارد زیر با مشکل مواجه شوند:

1.     بازی با وسایل ساختنی، الگو برداری، ساختن ماکت، تکمیل پازل

2.     یادگیری و تصور کردن الگوهای نوشتاری و شکل حروف

3.     به خاطر سپردن توالی دیداری و الگوهای کاری و به یاد آوردن اطلاعاتی که اخیرا یاد گرفته اند.

4.     مرتب نمودن تصاویر برای داستان گویی

5.     تطبیق حروف و اعداد، یادداشت برداری از روی تابلو یا کتاب

6.     ریاضیات: به یاد آوردن اشکال اصلی، ترتیب اعداد، روش های حل مسائل و یادگیری جدول ضرب

7.     به خاطر سپردن و انجام توالی حرکات در فعالیت های فیزیکی، بازی ها و رقص؛ اغلب به نظر میرسد که از همبازی هایشان جا مانده اند.

فعالیت هایی برای بهبود حافظه بینایی:

·        تمرین پوشیدن لباس ها در یک توالی صحیح؛ از آموزش های تصویری استفاده کنید.

·        از روش ها و دستورالعمل های تصویری استفاده کنید و فعالیت هایی که روزانه باید انجام شود را مرور کنید. کودک را تشویق کنید تا اتفاقات روزانه را به تصویر بکشد یا از یادداشت های روزانه برای مرور اتفاقات بهره بگیرد.

·        بازی های تقویت کننده حافظه (با استفاده از اشیا، اعداد، حروف و اشکال)

·        از کودک بخواهید از پنجره بیرون را نگاه کند و سه چیزی را که دیده است به یاد آورد.

·        یکی از وسایل کودک را پنهان کنید و از او بپرسید "چه چیزی گم شده؟" 

·        از کودک بخواهید تا لباسی را که دوستش پوشیده است توصیف کند.

·        مسیری با مانع درست کنید و از او بخواهید ترتیب آن را بیاد آورد و تکرار کند. توالی های حرکتی را به صورت فشرده تمرین کنید.

·        نسخه برداری از الگوها با استفاده از مهره ها، آجرها، فلش ها، لگو ها و ...: ترتیب آن ها را بهم بزنید و از کودک بخواهید دوباره آن را مرتب کند، کشیدن و کپی کردن توالی تکراری تصاویر و داستان ها

·        در زمانی کوتاه اشیایی را به کودک نشان دهید و سپس آن را مخفی کنید و از کودک بخواهید توالی اشیاء را به یاد آورد.

نکته: هنگامی که به صورت انفرادی با کودک کار می کنید اطمینان یابید حافظه بینایی و نه حافظه شنیداری او را تقویت می کنید.

درصورت لزوم به کودک اجازه دهید از آموزش های جسمی (ترسیم کردن با انگشت یا لمس جسمی) استفاده کند.